အားကစား ပြဲေတြ သြားတိုုင္း အျမဲ ျပင္ဆင္သြားရတာက ဒီအားကစားသမားေတြ ဘယ္လိုု ဒါဏ္ရာမ်ိဳး ရနိုု္င္လို.၊ ဘယ္လိုမ်ိဳး က်ဳိတင္ကာကြယ္မွဳေတြ လုုပ္ရမယ္။ ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လို ကုၾက သယ္ထုုတ္ၾကမယ္ ဆိုုတာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘဝဆိုုတာ မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ အရာေတြနွင့္ ျပည့္နွက္ေနတယ္ မဟုုတ္ပါလား။ ဘယ္လိုုပင္ က်ိဳတင္ကာ ျပင္ဆင္သြားေပမယ့္ တခါတေလ တကယ္ျဖစ္ေတာ့ ဘယ္လိုုမွ ထင္မထားတတ္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
က်မ ပထမဆံုုး အေတြ.အၾကံဳက ေမာ္ေတာ္ဆိုုင္ကယ္ ျပိဳင္ပြဲမွာပါ။ စဥ္းစားစရာမလို ေမာ္ေတာ္ဆိုုင္ကယ္ ျပိဳင္ပါတယ္ဆိုုမွေတာ့၊ လဲၾက ကြဲၾက က်ိဳးၾကတာ အဆန္းမဟုုတ္။ အဲဒီအခ်ိန္က က်မက ဆရာဝန္ေပါက္စ။ ျပိဳင္ပြဲမွာ လုုပ္အားေပးေတာ့ ရြတ္လိုုက္ရတဲ့ ဘုုရားစာေတြဆိုုတာ။ ဘယ္သူမွ ထိခိုုက္ဒါဏ္ရာ မရပါေစနဲ.၊ ရရင္လဲ က်မေစာင့္ေနတဲ့ ေနရာနဲ. ေဝးေဝးမွာဘဲ ျဖစ္ပါေစလိုု.ေပါ့ (ဟီး..)။ ဒီလိုုနဲ. ျပိဳင္ပြဲက ျပီးသြားေတာ့ က်မမွာ ဟူးခနဲ သက္ျပင္းခ်မယ္ ၾကံခါရွိေသး။ က်မတိုု.နားက ဘၾကီးတေယာက္ ပြဲၾကည့္စဥ္ကေန ရင္ပတ္ၾကီးကိုုင္ျပီး လဲၾကသြားပါေရာ။ အားလံုုးလဲ ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ။ က်မလဲ ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ (ေျပာေနစရာကိုု မလိုု)။ ပူေနတဲ့ရင္ကိုု လူမျမင္ေအာင္ ဖုုန္း။ သြားကူညီ စမ္းသပ္ေတာ့မွ ECG မွာ Heart attack (Ante STEMI) ျဖစ္ေနတာကိုု ေတြ.လိုုက္ရပါတယ္။ ေရွးဦးျပဳစုုနည္းနဲ. ကိုုယ္နုုိင္တာကိုုလုုပ္၊ ေဆးရံုုအျမန္ေခၚသြား။ ေနာက္မွသိရတာက ဒီဘၾကီးဟာ သူ.သား ျပိဳင္ပဲြမွာ ပထမရသြားတာကို အားေပးရင္း ရင္ခုုန္ဝမ္းသာ လြန္းအားၾကီးသြားျပီး Heart attack ရသြားတာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
ေနာက္တေယာက္ ကေတာ့ ေတာင္ေပၚ ေတာလမ္းေတြေပၚမွာ စက္ဘီးစီး ျပိဳင္ၾကတဲ့ Mountain Bike Competition မွာပါ။ လမ္းေတြက ေက်ာက္တုုန္းေတြနဲ. အတက္အဆင္းေတြ လုုပ္ထားေတာ့ က်မမွာ ဒီ အင္တာေနရွင္နယ္ အားကစား သမားေတြမ်ား စက္ဘီးေမွာက္ျပီး ဒါဏ္ရေတြမ်ား ရကုုန္ရင္ ဆုုိျပီး အေတာ္ ရင္ပူခဲ့ရပါတယ္။ ေဟာ တကယ္ ဒါဏ္ရာရတယ္ ဆိုုေတာ့ အသက္ ၇၀အရြယ္ ပဲြလာၾကည့္တဲ့ ဘၾကီးတေယာက္။ တုုတ္ေကာက္ ေခ်ာ္သြားျပီး ေတာလမ္းတေလွ်ာက္ ဟုုိးေအာက္ကိုု လိမ့္က်သြားလိုု. က်မတိုု.မွာ မနဲ (ေတာလမ္းမွာသယ္တဲ့ Fancy Car ၾကီးနဲ.) သယ္ထုုတ္ခဲ့ရပါတယ္။ အားကစား သမားေတြကေတာ့ ဒါဏ္ရာ အေသးအဖြဲ ကြဲရံုု ျပဲရံုုေလာက္သာ။
ဒိုုက္ဗင္း (Diving) ျပိဳင္ပဲြမွာလဲ ေနာက္ထပ္ ဘၾကီးလူနာ တေယာက္ မူးလဲလိုု. စမ္းသပ္ၾကည့္ေတာ့ Atrial Fibrillation လိုု.ေခၚတဲ့ ပံုုမွန္မဟုုတ္ တအားျမန္ေနတဲ့ နွလံုုးခုုန္နွဳန္းေတြနဲ.မို. ေဆးရံုုကိုု အျမန္ ပိုု.ရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုုး တေယာက္ကေတာ့ မာရသြန္ ျပိဳင္ပြဲတုုန္းကပါ။ မိုုင္၂၀မွာ တာဝန္ က်တာဆိုုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေအးေဆးပါဘဲလိုု. ထင္တာ။ က်မတိုု. Station ရဲ. အေရွ. ၄လႊာတုုိက္ခန္းေပၚက ဘၾကီး (ေတာ္ေတာ္ ဆိုုးတဲ့ ဘၾကီးေတြပဲေနာ္) ဝရမ္တာကေန ရင္ပတ္ၾကီးဖိျပီး “အီး အီး ... Helppppp” ေအာ္လိုု. အားလံုုး ေအးေဆး အပန္းေျဖ၊ ျပိဳင္ပြဲထိုုင္ၾကည့္ေနတဲ့ က်မတိုု. တသိုုက္ ေခၽြးတျဗိဳက္ျဗိဳက္ က်ခဲ့ရပါေသးတယ္။ မာရသြန္ျပိဳင္ပြဲလာတာ ဘယ္သူက ၄လႊာကေန လူနာသယ္ဆင္းရမယ္လိုု. က်ိဳျမင္ထားပါ့မလဲ။ မာရသြန္ေၾကာင့္ လမ္းေတြ အားလံုုး ပိတ္ထားေတာ့ ပံုုမွန္ လူနာတင္ယဥ္ေတြက လမ္းထဲမလာနိုု္င္။ က်မတိုု.ဘဲ အစအဆံုုး ကူညီခဲ့ရပါတယ္။
သင္ခန္းစာ ရစရာေလးေတြက ဘဝမွာ က်ိဳျပင္နိုုင္တာျပင္လိုု.၊ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အရာေတြနဲ. ၾကံဳလာရင္လဲ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုုင္တတ္ေအာင္ပါ။ က်မကိုုယ္ က်မ ရဲရင့္စြာ ရင္ဆိုုင္ခဲ့တယ္လိုု.ေတာ့ မဆိုုလိုုနိုုင္ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က တေယာက္ေယာက္သာ က်မရင္ကိုု ထိုုးေဖာက္ ျမင္နိုုင္ခဲ့မယ္ဆိုုရင္ က်မရဲ့ နွလံုုး ငယ္ငယ္ နုုနုုေလးဟာ မုုန္တိုုင္းၾကားမွာ သနားစရာ အျဖစ္နဲ. ေတြ.ရမွာပါ။ အခုုေတာ့လဲ ျပီသြားျပီဆိုုေတာ့ ရယ္စရာ အေတြအၾကံဳ တခုုရယ္လိုု. ျပန္ေျပာလိုု. ရျပီေပါ့ေနာ။
