ဒီအဂၤလန္ျပည္ၾကီး စေရာက္တဲ. အခ်ိန္ကစလိုု. ဒိုု.ျမန္မာ နဲ. အဂၤလိပ္ မတူတဲ. အရာေတြ ေျပာလိုု. မဆံုုးေအာင္ၾကံဳေတြ. ရပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ရွိတာေလးေတြကိုု ျပန္ေျပာ ရရင္ျဖင့္. ...
တေန.မွာ ေဆးရံုုမွာ အသက္ငါးဆယ္ေလာက္ ရွိတဲ. ဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္က “ၾသ သူ.ကိုုမွ ထားခဲ.ရေလခ်င္း” ဆိုုတဲ. သေဘာမ်ိဳး ေအာ္ျပီးငိုုေနေတာ့ ကိုုယ့္ဘာသာကိုုယ္ တလြဲဆြဲေတြးျပီး ေၾသာ္ သူ.ေယာက်ၤား ဆံုုးသြား တယ္ထင္ပါရဲ. ဆိုုျပီး သူ.ပုုခံုုးေလး ပုုတ္ျပီး အားေပးလိုုက္ေသး။ ေနာက္မွသိရတာက သူ.ေခြးေလးေသသြားတာ .. ေယာက်ၤား မဟုုတ္ရပါဘူးတဲ့။
ေနာက္တစ္ေယာက္ အဲလိုုပဲ မွတ္မွတ္ရရ ရွိျပန္တာကေတာ့ ဒီက မီးသတ္သမား တစ္ေယာက္ အလုုပ္မွာ ဒါဏ္ရာရျပီး ေခ်ေထာက္ တစ္ေခ်ာင္းျဖတ္လိုုက္ရတယ္ေလ။ ဒီမွာက အစိုုးရကေန သူ.ကိုု ေထာက္ပံ့ထားလိုုက့္တဲ့ ေငြေတြဟာ လစဥ္ အေျမာက္အမ်ားပါ။ ေျခတုုလဲ တပ္ေပးထားေတာ့ မသိရင္ ေျခေထာက္ တစ္ေခ်ာင္း မရွိဘူး ဆိုုတာ ဘယ္လိုုမွ ေျပာလိုု. မရပါဘူး။
သူ.ကိုု က်မ တကယ္ေတြ.ခဲ့ ရတာက စိတ္ေရာဂါကုု ေဆးရံုုမွာပါ။ စိတ္က်ေရာဂါနဲ. ေဆးရံုုတက္ေနတာတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဆးဝါးေတြနဲ. ေျပာျပ တရားေဟာ (Counselling sessions) ေတြနဲ. ဘယ္လိုုဘဲ ကုုကုု ေနာက္ဆံုုးမွာ သူ.ကိုုယ္သူ သတ္ေသသြား ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေျခေထာက္ နွစ္ေခ်ာင္းလံုုး မရွိေပမယ့္ အျပံဳးမပ်က္ ေတာင္းစားစား လုုပ္စားစား ဘဝကိုု ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုုင္ေနတဲ့ တိုု.ျမန္မာ တခ်ိဳ.ကိုု သတိရ ေလးစားမိပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေခါင္းမွာ ဒါဏ္ရာရတာ လာျပတာ ဆိုုပဲ။ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူမ စတိုုးဆိုုင္မွာ မတ္တပ္ထရပ္ လိုုက္ခ်ိန္မွာ အေပၚက စဥ္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ စကၠဴဘူးခြန္ အလႊတ္ (ေပါ့ရႊတ္ေနတဲ့) တစ္ခုုရဲ့ အစြန္းေလးနဲ. ေခါင္းေဆာင့္မိလိုု. တဲ့။ ေမ့လဲ မသြား၊ ေခါင္းမွာ ဘာဒါဏ္ရာမွလဲမရွိ။ ဘာဆိုုဘာမွ ျဖစ္တာမဟုုတ္။ ဘယ့္နွာေၾကာင့္ ေဆးရံုုကိုု ၃နာရီေလာက္ လာထိုုင္ေစာင္ျ့ပီး ဘာကိုုျပခ်င္ ရလဲဆိုုတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတြးယူရပါတယ္။ ေနာင္မွ အလုုပ္က သင္ေပးလာတာ အေတာ္ မ်ားမ်ားေသာ လူေတြက ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ ဆီက “နင္အားလံုုးေကာင္းတယ္ ဝကိုု လိုုဘူး။ OK OK” ဆိုုတဲ. အားေပး ေျပာတာ ခံခ်င္ၾကတာကိုုး ။ အဲလိုုပဲ စကၠဴနဲ သွ်မိတဲ့ လက္ထိပ္က ဒါဏ္ရာ ပုုစိ ေညာင့္ေတာင့္ ေလးေတြကိုုလဲ ေဆးရံုုမွာ အေျပး အလႊား လာျပၾကတတ္တာ။ ခုုေတာ့လဲ ဒါေတြဟာ ေတြ.ရလြန္းေတာ. ရိုုးေနပါျပီ။ ေရာက္ခါစကေတာ့ အရမ္း ထူးဆန္းမိတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ေတြးမိတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ျဖစ္တာေတာင္မွေဆးရံုုလာဖိုု. အေတာ္ေၾကာက္ၾကတဲ့ သူေတြကိုု ေတာ့ေလ။
ေနာက္ေရာက္ခါစက ဒီနိုုင္ငံမွာ အသက္ ၈၆နွစ္ အမ်ိဳးသမီးၾကီး တစ္ေယာက္ထဲေနတယ္ ကားေမာင္းျပီး ကိုုယ့္ကိုုယ္ ေဆးရံုုကိုုလာတယ္ ဆိုုလိုု. အံ့ေတြၾသျပီး သနားရေသး။ ကိုုယ္ကလဲ သနားတတ္ သူတိုုကလဲ စကားေျပာခ်င္လိုု. အေဖၚရွာ ေနတာနဲ. တခ်ိဳ.ဆိုု ခုုထိ မိသားစုုေလးလိုု ေတာင္ျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။
အဲလိုုပဲ တစ္ခါကလဲ အသက္ ၈၀ အမ်ိဳးသမီးၾကီးက အသက္ ၁၀၅နွစ္အရြယ္ ေဆးရံုုက သူ.မိခင္ၾကီးကိုု ေဆးရံုုကဆင္းရရင္ ဘိုုးဘြားရိပ္သာ လုုိေနရာမ်ိဳး စီစဥ္ေပး ဖိုု. ေျပာလာပါတယ္ ။ သူ.မာသာၾကီးကလဲ ငါအိမ္ပဲ ငါျပန္မွာ နင္ဝင္မေျပာနဲ. ဆိုုတာမ်ိဳးနဲ.၊ သူတိုု. နွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ေတာ္ေတာ္ ေျဖရွင္း ယူခဲ့ရပါတယ္။အဲလိုုပဲ ဒီက ဖိုုးဖိုုး ဖြားဖြား လူနာမ်ား အေၾကာင္းက သပ္သပ္ ေရးဦးမွာ ပါ ... တခ်ိဳ.ရယ္စရာေလးမ်ားေပါ့ေနာ္ .....။ စဥ္စားျပီး နွစ္နုိုုင္ငံကိုု နွွဳီင္းယွဥ္ ရမယ္ ဆိုုရင္၊ ျပီးေတာ. မွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ အေနနဲ.ေတာ့ ဘယ္လိုု လူမမာ မ်ိဳးပဲ လာလာ အျပံဳး တစ္ပြင့္နဲ. အျမဲ ၾကိဳဆိုု ေနမွာပါ။
